Κωνσταντίνος Κριεκούκης:

Ήταν 1985. Ήμουν 16 χρονών – τότε που άλλοι έλιωναν στα φλιπεράκια και κυνηγούσαν εφηβικά όνειρα με γκοφρέτες και πατατάκια, εγώ έστηνα ραδιοφωνικό σταθμό. Ονόματι RadioIn. Από τα FM, ξεκινήσαμε ως κάτι σαν πειρατικό καράβι με κεραία και ψυχή, και γίναμε γρήγορα το στέκι των αυτιών που ήξεραν να ξεχωρίζουν τον ήχο απ’ τον θόρυβο.
Η μουσική μας δεν ήταν απλώς playlist. Ήταν βάλσαμο. Ήταν επανάσταση με ρυθμό. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούσαμε ήταν τόσο ηλεκτρισμένη, που θα μπορούσε να φορτίσει μπαταρία αυτοκινήτου. Και ο κόσμος γύρω μας; Μια κοινότητα δεμένη με νότες και αγάπη για το ραδιόφωνο.
Και τότε... μπαμ! Ήρθε η τεχνολογία. Όχι δειλά, αλλά σαν DJ με άγριες διαθέσεις. Το RadioIn, όμως, δεν πτοήθηκε. Δεν το έπιασε καμία τεχνολογική κρίση ταυτότητας. Αντί να κολλήσει, απογειώθηκε. Μπήκαμε στο ίντερνετ με φόρα και... τσουπ! Τώρα φτάνουμε παντού. Κυριολεκτικά παντού: από την Αθήνα μέχρι το φοιτητικό σου κουζινάκι στο Βερολίνο. Κι αν ποτέ μας στείλει σήμα κάποιος από τη Σελήνη, να ξέρεις: θα του παίξουμε «Στου φεγγαριού την άκρη» και θα του αφιερώσουμε την εκπομπή.
Το RadioIn παίζει ΟΛΕΣ τις μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού ρεπερτορίου – με στόμφο, με κέφι και με φιλτραρισμένη αγάπη για την καλή μουσική. Εδώ και δεκαετίες, κρατάμε τον τίτλο του «απόλυτου μουσικού σταθμού» σαν σκήπτρο. Και πίστεψέ με – αν υπάρχει κάποιος που διαφωνεί, αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται σε λανθασμένη διαδικτυακή συχνότητα.
Το RadioIn δεν είναι απλώς ραδιόφωνο. Είναι soundtrack ζωής.

Πλάτων.
Η Μουσική είναι ένα ηθικό δίκαιο. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στο νου, πτήση στη φαντασία, και γοητεία και ευθυμία στη ζωή.
Πλάτων.
Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος.
Φρήντριχ Νίτσε.